Malibu en naar huis

Malibu

Dag 24

Mark is jarig, hoera!!! Of was het nou gister, of vandaag... Nou ja, gefeliciteerd schat, hoe dan ook :) Thuis doen we het nog wel even dunnetjes over in alle rust.

Zo das nog even flink aanpoten in die camper!!! De hele huisraad staat op de parkeerplaats uitgestald in groepjes; Mee, Weg en Misschien. Uiteindelijk hebben we het wel aardig vlot ingepakt. Lisa helpt super goed mee met schoonmaken en opruimen, Robin vermaakt zich ondertussen in de camper met een filmpje en zijn eigen speelgoed.

We ruilen de camper om voor een huurauto om ook de laatste dag nog ultiem te kunnen genieten van Amerika! We willen een stukje Californie Highway 1 pacific coast pakken, richting Malibu en daar naar het strand. 

We parkeren ergens tussen de locals langs de weg en klauteren via de rotsen het strand op. Heerlijk even niks en genieten, de zee in en met zand spelen. Even de laatste teugen van Amerika inademen aan zee. Daarna rijden we naar ons hotel, Hilton  Airport hotel. Prima hotel met wonder boven wonder een Nederlands sprekende medewerkster achter de balie! Dat is best gek na zo'n tijd, je droomt zelfs in het engels! De kinderen zitten onder het zand en zoutwater en kunnen na tijden weer even lekker in bad. We wilde nog op pad voor eten, maar besluiten lekker op de kamer te blijven. Tv aan, even spelen nog, de laatste keer fastfood wordt gehaald door Mark en Lisa op de hoek en dan gaan we allemaal slapen. Morgen staat om 14.00u Amerikaanse tijd het vliegtuig op ons te wachten.

Zwaai zwaai

Dag 25

Ik wil nog niet naar huis, wat is dit land leuk en wat een mooie dingen hebben we gezien. En wat wil ik nog veel meer van dit land zien. En nog meer rondtrekken met mijn gezinnetje en de camper... Thuis bestaat nog steeds niet hoor!

De laatste troep nog wegruimen uit de auto, auto inleveren en met de shuttle bus naar het vliegveld. We lopen nog een beetje vertraging op, omdat we verkeerd rijden naar de verhuurder... Gelukkig kost dit niet heel veel tijd, maar al onze zooi uit de auto naar een shuttlebus tillen, daarna alles er weer uit en de check-in en gate zoeken kost wel weer tijd! PFFFF... Gelukkig hoeven we bij de meeste plekken niet in de rijd, maar worden we ergens tussen geschoven met de kinderen. De twee grote tassen zijn echter ook nog eens te zwaar. Nou dan ben je bij mij aan het verkeerde adres hoor... Vliegen prima, maar niet al dat gedoe ervoor!!! Inpakken, niet teveel, past het nog dicht, niet te zwaar, teveel gekocht, dit moet er ook nog in, daar ligt nog wat... Zit het erin en staan we bepakt en bezakt op het vliegveld, dan ook graag zo snel mogelijk in dat ding!!! Koffers weg, hop, klaar...

Helaas.... Ik had al 10x betaald voor het overgewicht, maar Mark is Mark niet om het 'bespreekbaar' te maken en een deal te sluiten. Er mag een extra rugzak van 10 kilo ingecheckt worden, kosteloos. Dus daar met een rode boei een handbagage tas leegruimen in een andere handbagage tas (gelukkig zat er nog een lege strandtas bovenop!), de zwaarste spullen uit onze grote tassen in een rugzak, pas op dat de vuile onderbroeken niet over de grond vliegen met je gegraai!!! De hele zooi opnieuw op de weegschaal en ja hoor, gelukt alles kan door. Nou ook weer geregeld... De tijd tikt wel door en begint toch wel te dringen dus naar de gate zoeken en we moeten ook nog door de paspoortcontrole, in Amerika, dus dat betekent 'neem de tijd!'...

Ik moet toch echt nodig plassen en Lisa dan natuurlijk ook, nou snel dan! Ja prima ff snel, behalve als mevrouw bedenkt even op haar gemak aan de grote boodschap te gaan werken... Sorry voor de details, maar er zijn grenzen wat mijn zenuwen op een vliegveld aankunnen!!! Ook buiten de wc bereikte het geduld bijna zijn grenzen. Waar net nog geen mens stond en wij dus vooraan konden staan, was nu een aardige rij gevormd van tientallen mensen. Waar komen die ineens vandaan?! Nou goed, ook maar in de rij... En zoals vaker werd ook hier gelukkig op een gegeven moment het lint ergens geopend en konden we met kinderen en een oude dame met rollator ergens in een nieuwe rij vooraan staan. Direct door naar het vliegtuig, want het boarden was al begonnen. Al met al gewoon enigszins ruim op tijd, ook daar hoefde we niet in de rij, maar konden we met de kinderen weer vooraan in een vak gaan staan... Ideaal joh, die kinderen! Moet je vaker meenemen!!! Ik ben eerlijk gezegd nog nooit op een vliegveld aangekomen om vervolgens in sneltreinvaart alles te doorlopen en weg te vliegen. 

De vlucht van 9,5 uur verliep eigenlijk vlekkeloos. Mede door een ontzettend aardige stewardess die Lisa mocht helpen met opruimen en uitdelen. Ze heeft zich prima vermaakt met helpen en deels met haar barbies en het kijken van Belle en het Beest 3 keer, waarbij ze tot 3 keer toe tranen met tuiten zit te huilen op verschillende plekken van de film, maar niet wil stoppen met kijken. En daarna gewoon nog een keer wil kijken. En ook een stewardess komt vragen of ze kan helpen en andere mensen vreemd kijken wat er toch is... Een bikkel is het! Vriendje Robin heeft ruim 3 uur geslapen in het vliegtuig in zijn gefabriceerde tentje, dekentje over de voorstoel en je eigen stoel en je ligt in het donker, top! Daarna eten en filmpjes kijken met een koptelefoon op en hij komt de vlucht ook wel door. Dus die verliep heerlijk voor ons ook.

En toen waren we toch echt weer in Nederland om 10:00u 's ochtends lokale tijd. Mijn lieve vader en moeder wachten ons op. Dat is toch echt wel ontzettend leuk thuiskomen, als er tussen die wachtende mensenmassa ook voor jou mensen staan te wachten... :D

Nederland we zijn er weer... Dus dit was het laatste verslagje, wat vertraagd, door de drukke laatste dagen. Ik hoop dat iedereen die ons heeft gevolgd heeft genoten van onze belevenissen en foto's. Je bent welkom bij ons thuis om de verhalen live te horen bij de foto's en het mooie filmpje te bekijken wat Mark heeft gemaakt. Bedankt allemaal voor jullie interesse in ons en de leuke berichten tussendoor!